بعضي از دوستام ميپرسن :
چرا باهمون بيرون نمياي؟
چرا تنهايي و يه جا ساکت نشستي؟
چرا... ؟
منم در جواب :
سرم شلوغه وقت ندارم.
نه اينکه حرفي برا گفتن ندارم اما ... فعلا نه ، نه به به خيليا ، نه به خيلي چيزا ، حداقل يکم اميد ته دلم از خداي خودم دارم ، نميخوام ريا کار باشم ، نميتونم با اين همه غم و سختي به خوشي فک کنم.
... .
شايد فکر آينده و روياهام نميزاره به خوشي هاي زود گذز امروز برسم.